Een wandeling op zondag 30 december . . .
Wim en ik rijden vandaag naar Leende omdat we even bij vrienden van ons op bezoek willen gaan. Voorafgaand aan dit bezoekje gaan we wandelen. Het is lekker weer, maar er staat een stevige wind. Daarom besluiten we om het bosgebied te pakken en niet de hei. Hier zijn net als bij de Drunense duinen stuifduinen te zien. Wel veel kleiner en lang niet zo indrukwekkend.
Aan een boomtak hangt een blaadje waar de zon doorheen schijnt.
"Glas in Lood", denk ik meteen.
We lopen de blauwe en rode route. Dit is ongeveer zeven kilometer bij elkaar. Dat kan dus goed nog voor onze afspraak.
Het is een open bos,
waar overal dood hout ligt. Mijn fantasie gaat weer eens met mij op de loop. Ook in dit bos liggen (on)gevaarlijke monsters. Je zou er nog bang van worden.
Er liggen tussen de bospercelen grote open plekken met gras en hei.
Het mooiste aan deze wandeling zijn de prachtige wolkenluchten die met grote snelheid voorbij komen.
Aan de kant van het pad staat een oude boomstronk met zwammen. Ik loop er even heen om te kijken. Het zijn wel hele mooie.
Aan de onderkant zijn ze nog mooier dan bovenop. Cees van de Wouw denkt (
nadat ik het later thuis aan hem heb gevraagd) dat het doolhofzwammen zijn.
Het is een echt productiebos met lange rechte paden. Eigenlijk toch wel erg saai.
Er is flink in gesloopt de laatste tijd. Hele stukken van het bos is omgekapt . . .
. . . slordig opgestapeld.
Deze twee stronkjes hebben de handen ineengeslagen. Het lijkt of ze een partijtje armworstelen aan het spelen zijn.
Hele rijen naaldhout. Allemaal keurig in het gelid. Zo saai . . .
Hier heeft ook kaalslag plaats gevonden.
Die dreigende wolken vind ik het mooist.
Geef mij de bossen en vennen van Oisterwijk maar.
Wim en ik hebben toch lekker gelopen en een frisse neus gehaald.
Loes Westgeest
